Chains And Distances

In pursuit of distances

Realising the beats

He ventured a dream

Tagged in honey dwellings

Chores of a dwarf, flying

Kites were entombed in misery

There are many faces

Unknown to daylight

But whispering in the bedtimes

Unknown to the insane memories

His layers are lost

Not in love, but in a dreary past

Reminding a child within no womb

Kindness of pale yellow faces

Families are there

They are surrounded, Ashes are mounted

Celebration of death in bloodless vein

Even so, a watered soil in self

In split windows of tense future

They saw him positioned in reflex

Animated and baked in real

distances, devoid of a final

ഒരു എ. ടി. എം കാവല്‍ക്കാരന്‍

ഒരു മനുഷ്യന്‍ അനാവരണം ചെയ്യപ്പെട്ടു
ദൈവതിങ്കലാളല്ല, ശീതമായൊരു സ്നേഹസ്പര്‍ശം
ഉരുക്ക് കൈകള്‍, കടലാസ്സില്‍ തെളിയുന്ന സൌഭാഗ്യം
അത് പ്രതീക്ഷയായിരുന്നു, മുഖംമൂടികളില്‍ ഉള്ള പ്രതീക്ഷ


അയാളുടെ വാരിയെല്ലുകള്‍ ചുട്ടിപുണര്‍ന്നു, നിദ്രയോടൊപ്പം
നിശ്വാസങ്ങളും, നാളെകള്‍, നാളെകള്‍ ! നല്ല നായട്ടിനുള്ള നാരികള്‍
ചുമലില്‍ താരകങ്ങള്‍, ആരയില്‍ പാമ്പിന്‍ തുകല്‍ മുദ്ര
ഒടിഞ്ഞുകുത്തിയ കാലത്തില്‍ അയാളൊരു നേര്‍ത്ത തകിടായി നിന്നു

ഓര്‍ക്കാന്‍ മടിക്കുന്ന യന്ത്രം, നന്ദിയില്ലാത്ത നായക്ക് സമം
ഓര്‍മ്മകള്‍ മാത്രമുള്ള മന്ത്രം, പണമെന്‍ കീശക്കു കാവല്‍ക്കാരന്‍
തെറിക്കുന്ന കടലാസ് കാക്കകള്‍, മിടിക്കുന്ന ചോരക്കുഴലുകള്‍

ഇനിയും യാമങ്ങള്‍ പണത്തിന്‍റെ ചുവടുകള്‍, വഴിവിളക്കുകള്‍
വൃത്തികെട്ട സ്വരത്തില്‍ ഞരങ്ങുന്ന എന്‍റെ പഴഞ്ചന്‍ പാട്ടുപെട്ടിയും
കൈയമാമിട്ട കാലത്തിന്‍ കാല്‍ക്കല്‍ ഞാനെന്‍റെ ചാക്കും ചുരുട്ടി കിടക്കട്ടെ
അര്‍ദ്ധവിരാമം കുറിക്കുന്ന മാത്രയില്‍, ചെളിയില്‍ നഖം താഴ്ത്തി ...

വെളിപാടുകള്‍ക്കൊപ്പം

അക്ഷരങ്ങള്‍ എന്‍റെ ധ്രുവങ്ങലാണ് 

വാക്കുകള്‍ ഞാന്‍ കടമെടുത്ത ചങ്ങാടങ്ങളും 

സ്ഥായിയായ എല്ലാം ഞാന്‍ കടമെടുത്തു

വിശ്വാസമില്ലാത്ത വായു ഞാന്‍ ഭക്ഷിച്ചു

ഒറ്റതിരിഞ്ഞ നിഴലുകള്‍, പലമുഖമുള്ള പൂമ്പട്ടകള്‍

എങ്കിലും അവറ്റകള്‍ എന്നെ പിന്തുടര്‍ന്നു

അപരന്‍റെ ആത്മാവായി, അല്പഞാനമായി ഒക്കെ

ഭയം ഭയത്തിനെ കാര്‍ന്നു തിന്നോളും

എങ്കിലും ഞാന്‍ ഉള്ളറകളില്‍ സഞ്ചരിക്കും

ഭയത്തിന്‍റെ ജനനിയെ അന്വേഷിച്ച നിമിഷങ്ങള്‍

ഉന്മാദലഹരിയില്‍ കാടെടുത്ത കാലം

ഉറക്കം, ഉപ്പും നീരും ദൈവവും മരണവും ഒന്നായി

മാത്രകള്‍ മാത്രമാകുന്ന പ്രണയത്തിന്റെ സ്മശാനങ്ങളില്‍

ഉരുകുന്ന മിത്രമാണ് ഞാനും എന്‍റെ അപസ്മാരസ്പര്‍ശവും

ശേഷം, ശേഷക്രിയകല്‍ക്കില്ലാത്ത നെരിപ്പോടുകള്‍, സഖി

ഒന്നേ പറയാനുള്ളൂ, നടക്കാം പാടുള്ള വെളിപാടുകള്‍ക്കൊപ്പം

എന്‍റെ കല്പാന്തകാലം

ഈറനണിഞ്ഞ മരച്ചുവട്ടില്‍
നിമഗ്നനായി ഞാന്‍ ഇരുന്നു

ആകാശത്തെ അഗാധഗര്‍ത്തങ്ങള്‍
അവരെന്‍റെ നക്ഷത്രങ്ങളെ മായിച്ചുകളഞ്ഞു

ദുഃഖം തളംകെട്ടിയ ചായിപ്പുകളില്‍
കട്ടന്‍ ചായ നക്കി ഞാന്‍ നിന്നു

ചിത്രഗുപ്തന്‍ അറയ്ക്കുന്ന വഴികളില്‍
ഞാന്‍ എന്‍റെ പ്രണയ കവാടം തീര്‍ത്തു

അസന്ഗ്നിദ്ധമായ അന്തരീക്ഷത്തില്‍
ഏതൊ പക്ഷി എന്‍റെ ചുമലുകള്‍ തേടി വന്നു

ടെലെഫോനിന്റെ അങ്ങേത്തലക്കല്‍ മൌനം
അതെന്‍റെ മേഘസന്ദേശം ആയിരുന്നു

നഗരപ്രാന്തങ്ങളില്‍, വണ്ടിപ്പുരയില്‍ അലയുന്ന
പൂക്കൂടകള്‍, കൂടെയെന്റെ വിയര്‍പ്പും രസവും

അകലുന്ന വേനല്‍, അറയ്ക്കുന്ന മന്ത്രങ്ങള്‍
ഉച്ചാരണത്തിന്റെ വൈകല്യം, മഴയുടെ മാധുര്യം

നീര്‍ത്ത ചിലന്തികള്‍ എന്‍റെ തലച്ചോറില്‍ നെയ്യുന്നു
അധിവാസത്തിന്റെ അനന്യസമരങ്ങള്‍

A Journey through Cascade

A beginning

Of cautions, alarms

And armed words

A voice 

In search of silence

Trembling in heart

Went down the memory lane

Comrades, flags and leafs

It saw amidst chaos

ripened in endless varieties

Stinking courts

Stale end media

And truth in between

Perhaps a sign of sigh

may have erupted

before the standing souls

face to face

A stigma

so loud and chanting

Daring the streets

I viewed

Avid lines, in common

Resolving the proxies

I ventured a call

to fight the odds

Save my eyes

Riddles are sleepless

I can continue to burn the ends

Skies are full gloom

I cherish their stillness

In my wet throat journey

To be sure of nearness

And naked lies, I must be patient

And pedal for future, prying in darkness 

സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്‍റെ ദുഃഖം

മുഖാമുഖം

രണ്ടു പരുന്തുകള്‍

ചുറ്റും കടന്നലിന്റെ ഇരമ്പല്‍

ചോരയെ സ്പര്‍ശിച്ച രാത്രികള്‍

അവര്‍ തേടുന്ന മാംസം

എന്‍റെ തലച്ചോറാണ്

അവര്‍ ഉണക്കുന്ന മുഖംമൂടികള്‍

എന്‍റെ മജ്ജയാണ്

അവര്‍ കൂട്ടുന്ന കൂടിനു വേണം

എന്‍റെ നാവിന്‍ ചുരുളുകള്‍

മരം കായുന്ന വെയിലില്‍

ഞാന്‍ കണ്ട കാഴ്ച

ഉരുകുന്ന നാവില്‍

തിളയ്ക്കുന്ന ഭാഷയില്‍

ഞാന്‍ കണ്ട കവിത

അതെല്ലാം ഒന്നാണ്

ചുവന്ന ചെളിവെള്ളം

വെളുപ്പിച്ച കാലുകള്‍

ഒരു ഹൃസ്വ യാത്രയില്‍

മുഴക്കുന്ന മഴക്കുഴികള്‍

അതിന്‍ ആഴത്തില്‍ 

നീന്തിത്തുടിക്കുന്നു

അകാശനയനങ്ങള്‍  

വെണ്ണീര്‍കുന്നുകള്‍

കടംതന്ന കാലം

അത് നടന്നു തീര്‍കുന്ന

അപ്പുപ്പന്‍താടികള്‍

ഇനിയും മടിക്കുന്ന

മൃത്യു കാലത്തില്‍

ആര്‍ക്കും വേണ്ടാത്ത

കണ്ണ്പോലകള്‍ ചിമ്മി

വാക്കുകള്‍ മന്ത്രിച്ചു

" ദുഃഖം സ്വതന്ത്രമായി"

ഒറ്റയ്ക്കൊരാള്‍ !

എന്‍റെ പക്ഷത്തില്‍
ആരുമില്ലായിരുന്നു
ഞാനറിയാതെ നാനാര്‍ഥങ്ങള്‍
എന്നെ പിന്തുടര്‍ന്നു
പല ഭാഷകള്‍
പല നിറങ്ങള്‍
പല മുഖങ്ങള്‍
ജീവിതത്തെ ഞാന്‍
നെടുകെ മുറിച്ചുവെച്ചു

വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളില്‍
ഞാന്‍ കാലത്തിനെ കണ്ടു
വെള്ളിനിറമുള്ള പല്ലികള്‍
അവരെന്റെ കൂട്ടുകാരായിരുന്നു
പണിതീരാത്ത കോണ്‍ക്രീറ്റ് കമ്പികള്‍
എന്‍റെ യാത്രയുടെ ദൂരങ്ങളായിരുന്നു

സ്മരണികയുടെ സുഷുപ്തികള്‍
അതെനിക്ക് വേണ്ട
വിഭ്രാന്തിയുടെ ഹൃസ്വ നിദ്രകളെ
നിങ്ങളെ ഞാന്‍ കാമിക്കട്ടെ

കാലത്തിന്‍റെ വയലോരങ്ങളില്‍
വിളയുന്ന ഓര്‍മ്മകള്‍
അവിരിന്നു ദാഹിച്ചു കരയും
അവര്‍ക്കായി മാത്രം
എന്‍റെ നിതാന്ത സംഗീതം

സ്വപ്നാടനത്തിന്റെ സംഗീതം

അവന്‍ ഗന്ധോന്മാദത്തിന്റെ

ചുവട്ടിലായിരുന്നു

ഓര്‍മകളിലെ ചുവന്ന നക്ഷത്രങ്ങള്‍

അവനു കടലാസ് പൂക്കളായി

ചാഞ്ഞിറങ്ങുന്ന കയ്യാലയില്‍

മഞ്ചിരാതുകള്‍ കണ്ടു

ആത്മാവിന്‍റെ കാലൊച്ചകള്‍

                                      ഭാഷയില്‍ അരുവികളായി

ഇടയക്കിടെ പെയ്യുന്ന

നല്‍മഴയില്‍ ഞാനൊരു

വേഴാമ്പല്‍ പക്ഷത്തിലായി

പത്രച്ചുരുളുകളില്‍ ചുരുങ്ങുന്ന

വേടന്മാര്‍ എന്‍റെ അക്ഷഹൃദയം തേടി

ഇനിയും ഈ കണ്ണുനീര്‍ താലത്തില്‍

ചിറകരിഞ്ഞ കടവാവലുകള്‍

എന്‍റെ സ്വപ്നകവാദത്തിനു കാവലിരിക്കുന്നു

എന്തിനെന്നറിയാത്ത ഞാനും

എന്തിനെന്നറിയുന്ന്ന ഞാനും

തീച്ചൂളയില്‍ കൊടിയടയാല്ങ്ങളായി

സമരച്ചുവടുകള്‍ മറക്കാതെ 

നടക്കാം ഇനിയും 

വചനപ്രത്യയങ്ങള്‍

വിരിക്കാം പോരിന്റെ

സൌഹൃദ മാപിനികള്‍

കിനാവിന്‍റെ കാത്തിരിപ്പുകള്‍

ഒരു വെളിച്ചം
കിഴക്ക് തലവെച്ചൊരു നിദ്ര
അവിടൊരു യാത്ര

ഓര്‍മകളില്‍ സമരങ്ങളുണ്ട്
മരണങ്ങളും
വിയര്‍പ്പിന്‍റെ ഗന്ധം
സ്വപ്നത്തില്‍ ഇറ്റിറ്റു വീണു

ചായ്പ്പിലെ കാഴ്ചകള്‍
ചക്രങ്ങളില്‍ സഞ്ചരിച്ചു
അമ്മയുടെ പിറകില്‍
പല കണ്ണാടികള്‍ കണ്ടു

വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളും
ഉടലും ചൂരുള്ള നിശ്വാസവും
പച്ചില തലപ്പത്തെ നീറുകളും
കടംകഥയല്ല

മറക്കാത്ത വെടിവില്‍
ഞാനോരക്ഷരതെറ്റായില്ലെങ്കില്‍
കുറിക്കാം നിനവിന്‍റെ നൂറു കവിതകള്‍

They Murdered My Dreams

A set of gruesome murderers

visited me, in my dreams

on last night

I must say

it was not so morbid

that took place 

in railway scenes

somewhere in Russia

or in age old USSR

They killed each other

They chased one another

They followed many others

There were trees

Witnessing, high and above

And victims hide on their branches

And prayed to the sliding gods

A dream in translation

Veneer Of Kisses

Veneer of kisses
Leaves behind a love
That larks forever


Temperate Sins
Touches a skin
In times of shiver


Sly mouths
They share my illness
Though in desperate smiles


Uncommon syllables
Spell in shambles
And riveted my eyes


Unable to undo
A skill so deep
I dig nude and weep

One Earth

One earth
Breathes its distance
Only one earth
Measures its miseries
Uncounted Schisms
Wavering chains
Brought wrath to its limits
Burning beneath
But hollow streams
Enough to water my quest

My arms were at her heart
And I stole her patience
Her cry became my destiny
But hollow streams
I jumped her skins
Deep, deep, layers beneath
A swollen sky
And tearing irons
At large a light, knee down
I stood like an owl
Went night like a loser
Heart is still an ocean
Dents are still wide open
But hollow streams
And I mistook her silence
One earth and many eyes
Came close to a circle
End that resembled a torus
In search of manifolds

ഒരേയൊരു ഭൂമി !

 ഇരുളു വെളുക്കുമ്പോള്‍ നിഴലുകള്‍ മരിക്കുന്നില്ല
ചുവടുകള്‍ മറക്കുന്ന ചിലന്തികളെ ഞാന്‍ കണ്ടു
പഴതോക്കെയും കയങ്ങളല്ല
പഴുതുകളില്‍ സത്യം ഉറങ്ങട്ടെ
സ്പന്ധിക്കാത്ത തീവണ്ടികള്‍ പുകഞ്ഞുകൊണ്ടെയിരുന്നു
ഒരേയൊരു ഭൂമി മാത്രം
പ്രതിമകള്‍ പലതും കണ്ടു മറഞ്ഞു

അസ്ഥിയുറഞ്ഞ തെരുവുകള്‍ ഉറക്കമുണര്‍ന്നു
യന്ത്രങ്ങളില്‍ ഗൌളികള്‍ തന്‍ ശാസ്ത്രം
വിഷം ചീറ്റുന്ന നാസാദ്വാരങ്ങള്‍
ശ്വസിക്കട്ടെ ഈറന്റെ ഊഷ്മാവ്
ഗണിക്കട്ടെ കാലത്തിന്‍റെ വേരുകള്‍
വിടരട്ടെ ഗോത്ര ഗന്ധികള്‍

നാലാള്‍ അകലുന്ന കവലകള്‍ മാത്രം
ബാക്കി വയ്ക്കാതെ, ഭാരമാകാതെ
ഒരേയൊരു ഭൂമി മാത്രം
വളര്‍ച്ചകളില്‍ വരണ്ട കാഴ്ചകള്‍
പ്രയാണങ്ങള്‍ ഇനിയും

പച്ചപ്പുകളെ കാര്‍ന്നു തിന്നുന്ന കാന്‍സര്‍
വടവൃക്ഷമായി തന്നെ നില്‍പ്പൂ
യാത്രകള്‍ നീളുകയാണ്, അരികോരങ്ങളും
ചാവേറിന്റെ വേഗത്തില്‍ ദീര്‍ഘനിശ്വാസങ്ങളുണ്ട്
അണയാത്ത തീയില്‍ ആശയുണ്ട്. നിരാശയുണ്ട്
വരട്ടെ കറുത്ത കാലൊച്ചകള്‍, മെലിഞ്ഞ മാസങ്ങള്‍
ഒരേയൊരു ഭൂമി, കലങ്ങിയ കയങ്ങളില്‍ രമിച്ചു
നിദ്രയുണ്ടായി, നിലാവുണ്ടായി. നിണങ്ങളും
ഒരേയൊരു ഭൂമി മാത്രം ...